ETAP 78 – 12.10.2013 Ecouen – Paryż (15 km)

Ostatni etap to marsz północnymi przedmieściami Paryża. Widzimy obrazy ilustrujące drastyczne problemy wielkiej i bogatej metropolii. Zauważamy ogromne kontrasty. Supernowoczesny stadion Saint Denis, a obok nie mieszczące się w żadnych standardach koczowisko bezdomnych. Postanawiamy dojść tylko do hotelu, znajdującego się w okolicach około 2 km od Dworca Paryż – Wschód, z którego następnego dnia będziemy już wracać do Polski. Dojście do historycznego centrum miasta i całą celebrę z tym związaną musimy odłożyć na przyszły raz. Trzeba podleczyć się na całodniową podróż. Nim jednak dojdziemy do hotelu postój w bazylice Saint Denis. Wielokrotnie byłem w Paryżu, mogę powiedzieć, że nieźle znam to miasto. Saint Denis z jego bazyliką jednak do tej pory nie miałem okazji zobaczyć.

Saint Denis to święty Dionizy, patron Francji i pierwszy biskup Paryża, zginął za wiarę w III wieku. W IV stuleciu w miejscu obecnego ołtarza zbudowano jego mauzoleum, pod koniec V w. powstała tu bazylika, potem zbudowano opactwo benedyktyńskie. Bazylika jest główną nekropolią monarchii francuskiej, poza nielicznymi wypadkami zostali tu pochowani wszyscy królowie Francji od końca X wieku. Tutaj również przybywali francuscy królowie, by przed wyprawą wojenną lub krzyżową zabrać proporzec przechowywany w opactwie. W bazylice przechowywano także regalia, po które przybywał każdy monarcha, udający się do katedry w Reims, by tam zostać namaszczonym. Kult św.Dionizego rozwinął się za czasów opata Sugera w XII wieku. To za jego czasów opactwo stało się bogate i prestiżowe. W 1793 roku, podczas rewolucji, bazylika padła ofiarą tłumu. Kościół obrabowano i zdewastowano, zbezczeszczono groby królewskie, otwarto trumny ze zwłokami monarchów, po czym wszystkie odkryte szczątki wrzucono do dwóch rowów wykopanych nieopodal bazyliki. Archeolog Lenoir ocalił większość rzeźb, przenosząc je do muzeum. Pozostałe zostały rozbite, po czym usypano z nich w Paryżu kopiec ku czci bohaterów rewolucji. Za Napoleona kościół ponownie otwarto, a po restauracji Burbonów szczątki królewskie odnaleziono i powróciły one z zachowaniem ceremoniału do bazyliki. Rozpoczęto również, trwające kilkadziesiąt lat prace remontowe i konserwatorskie.

Następnego dnia przed szóstą wychodzimy z hotelu na dworzec kolejowy. Jest jeszcze ciemno. Pomimo, że idziemy główną ulicą czujemy się trochę nieswojo, towarzystwo wyraźnie nam nie odpowiada. Nasze pielgrzymie kije mocniej ściskamy w rękach. O 7:18 odjeżdżamy szybkim (do 320 km/h) TGV do Stuttgartu, potem Norymberga, Drezno i w końcu Zgorzelec. Przeszliśmy wspaniały odcinek naszej trasy do Santiago, poznaliśmy uroczą Walonię, spotkaliśmy wielu życzliwych ludzi. Nie udało nam się zobaczyć paru miejsc, które były w naszych planach. Najważniejsze jest jednak, że doszliśmy do celu. Już widać Hiszpanię, jeszcze tylko trochę ponad 900 km.